ഫാക്ടറിയില്‍ നിന്നും തിരികെ വരുമ്പോള്‍, തൊട്ടടുത്ത വളപ്പില്‍ പഴുത്ത് ചുവന്നുകിടക്കുന്ന കശുമാങ്ങ പഴങ്ങള്‍ എന്റെ മനസ്സിളക്കി.. ‘ഇറങ്ങി ഒരെണ്ണം പറിച്ചാലോ’ എന്ന് പതിയെ പറഞ്ഞ് വണ്ടി നിര്‍ത്തി നോക്കുമ്പോള്‍ അച്ചനെ കാണാനില്ല! ഈ നേരംകൊണ്ട് അച്ചന് കശുമാവിന്റെ ചുവട്ടിലെത്തി കയ്യെത്തുന്ന ഉയരത്തിലുള്ള പഴങ്ങളൊക്കെ പറിച്ചെടുക്കുകയാണ്, ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ ഉത്സാഹത്തില്‍… കൈകള്‍ നിറഞ്ഞപ്പോള്‍, പതുക്കെ തീറ്റ ആരംഭിച്ചു. ഇടയ്ക്ക് ഓരോന്ന് എനിക്ക് തരാനും മറന്നില്ല.
‘അല്ലച്ചാ, ആരെങ്കിലും നമ്മളെ ഓടിക്കുമോ?’ – എന്റെ ആശങ്ക മറച്ചുവച്ചില്ല.
‘ഇത് ആശ്രമം നടത്തുന്ന ‘അമ്മ’മാരുടെ സ്ഥലമാ, എനിക്കവരെ അറിയാം.. നീ ധൈര്യമായി തിന്നോടാ..’ – അച്ചന്റെ ഉറപ്പ്
വെയില്‍ ചാഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.. കേരള-കര്‍ണാടക അതിര്‍ത്തിയില്‍ റോഡുപണി നടക്കുന്നതിനാല്‍ വഴിയില്‍ ചരക്കുലോറികളുടെ ബഹളമില്ല… എങ്കിലും ചീറിവരുന്ന പ്രൈവറ്റ് ബസ്സുകളില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാന്‍ ആയുസ്സിന്റെ ഭാഗ്യം തന്നെ വേണം.
കശുവണ്ടി ഫാക്ടറിക്കടുത്തുള്ള പള്ളിയിലെ അച്ചന് ‘സമ്മാനിച്ച’ ഒരു ചക്ക കാറിന്റെ പിന്നിലെ സീറ്റില്‍ വിശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്.. കൂട്ടുപുഴക്കാരി ആന്റി ‘നിനക്കും അച്ചനും കൂടെ’ എന്നുപ്രത്യേകം പറഞ്ഞുതന്ന അപ്പവും ബീഫ് ഫ്രൈയും മുന്നിലെ ഡാഷ്-ബോര്‍ഡിലും. വൈകുന്നേരമായതിനാല്‍ ‘ഒരു ചായ കുടിച്ചാല്‍ കൊള്ളാം’ എന്ന് മനസ്സില്‍ തോന്നിയെങ്കിലും ‘ഇത്തിരികൂടെ കഴിയട്ടെ’ എന്ന് സ്വയം ആശ്വസിപ്പിച്ച് ഡ്രൈവിംഗ് തുടര്‍ന്നു.
ഇന്‍ഫാമിന്റെ കാര്യങ്ങള്‍, അടുത്തിടെ നടത്തിയ ദുബായ് യാത്രയുടെ വിശേഷങ്ങള്‍ തുടങ്ങി പഴയതും പുതിയതുമായ ഒത്തിരി വിശേഷങ്ങള്‍ അച്ചന് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു… കൂത്തുപറമ്പില്‍ എത്താറായപ്പോള്‍ ‘മനസ്സില്‍ ലഡു പൊട്ടി‘യതുപോലെ അദ്ദേഹത്തിനൊരാഗ്രഹം..
‘എടാ, നമുക്ക് ഇവിടെ അടുത്തൊരു വീട്ടില്‍ കയറിയിട്ട് പോകാം… അവിടത്തെ വല്ല്യമ്മയെ കണ്ടിട്ട് കുറെ കാലമായി.. എന്റെ പഴയൊരു പരിചയക്കാരാ..’
അങ്ങനെ, മെയിന്‍ റോഡില്‍ നിന്നും ഉള്ളിലേക്ക്, അച്ചന് പറഞ്ഞ വഴിയിലൂടെ വണ്ടി ഗതിമാറിയോടി ഒരു വീടിന്റെ മുന്നിലെത്തി… കാറില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞങ്ങളെ സ്വീകരിക്കാനെത്തിയത് ആ വീട്ടിലെ കുടുംബനാഥ.. ‘നാഥന്‍‘ വെളിയിലെവിടെയോ പോയിരിക്കുന്നുവത്രേ.. തൊട്ടടുത്തുള്ള നിര്‍മലഗിരി കോളേജിലെ അധ്യാപികയാണ് എന്ന് പറയാന്‍ അച്ചന് ഒരു അവസരം കിട്ടി, പിന്നീടൊരിക്കലും ‘മൈക്ക്‘ അച്ചന് കിട്ടിയില്ല!!. പുതിയ കാര്‍ വാങ്ങിയത്, ഡ്രൈവിംഗ് പഠിച്ചത്, ഇതുവരെ ഉണ്ടാക്കിയ അപകടങ്ങള്‍, അങ്ങനെ അങ്ങനെ ആദ്യത്തെ അര മണിക്കൂര്‍ ‘ടീച്ചര്‍’ തന്റേതാക്കി മാറ്റി… മുറ്റത്തുവച്ചുള്ള ഈ ‘കൊലപാതകം’ എപ്പോ തീരും എന്നാലോചിച്ച് ഈയുള്ളവന്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍, റേഡിയോയിലെ ക്രിക്കറ്റ് കമന്ററിക്കിടയില്‍ പരസ്യം വരുന്നതുപോലെ ഒരു ഡയലോഗ്..
“അയ്യോ, അച്ചനെന്നാ വന്നപടി മുറ്റത്തുതന്നെ നിക്കുന്നേ? ഹാളിലോട്ട് കയറിയാട്ടെ..”
അച്ചനെ മാത്രമേ ലിസ്റ്റില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തിയുള്ളൂ എന്നത് കാര്യമാക്കാതെ, അച്ചനെക്കാള്‍ മുന്നെ ഞാന്‍ ചാടിക്കയറി ഹാളിലെ ഒരു കസേരയില്‍ ആസനമുറപ്പിച്ചു. ‘ഹോമ്‌ലി അറ്റ്മോസ്ഫിയര്‍’ ആയതിനാല്‍ ചായ കിട്ടാതിരിക്കില്ല എന്ന കണക്കുകൂട്ടലില്‍, കുറച്ചകലെ മാറിക്കിടന്നിരുന്ന ടീപ്പോയ് , അതിന്റെ മുകളില്‍ കിടന്ന പത്രം എടുക്കാനെന്ന വ്യാജേന, ഒതുക്കത്തില്‍ അരികിലേക്കടുപ്പിച്ചിട്ടു. ടീച്ചര്‍ ‘കത്തി’ക്ക് വീണ്ടും മൂര്‍ച്ച കൂട്ടുകയാണ്.. കൂട്ടിനായി അകത്തെ മുറിയില്‍ നിന്ന് വല്ല്യമ്മയും ഇറങ്ങി വന്നിരിക്കുന്നു… അവരുടെ ആക്രമണം മുഴുവന്‍ അച്ചന്റെ നേരെ ആയതിനാല്‍ ഞാന്‍ വല്ല്യ പരിക്കേല്‍ക്കാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു നില്‍ക്കുകയാണ്.. ചായ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ സ്ഥലം കാലിയാക്കാമായിരുന്നു, പക്ഷേ അതിനുള്ള യാതൊരു ലക്ഷണവും കാണുന്നില്ല..
വീണ്ടും പരസ്യം… ഇത്തവണ വല്ല്യമ്മയുടെ വക…
“അല്ലെടീ, നീ ഇവര്‍ക്കു വല്ലതും കുടിക്കാന്‍ കൊടുത്തോ?..”
തൊണ്ടയില്‍ അവലോസുണ്ട കുടുങ്ങിയതുപോലെ ഞാന്‍ അറിയാതെ വല്ല്യമ്മയെ നോക്കിപ്പോയി…ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ഏകദേശം ‘സെഞ്ച്വറി’തികച്ച് മികച്ച ഫോമില്‍ നില്‍ക്കുന്ന വല്ല്യമ്മ ‘ഡബിള്‍ സെഞ്ച്വറിയടിക്കാന്‍’ കനിവുണ്ടാകണേ എന്നൊരു പ്രാര്‍ത്ഥന അപ്പോള്‍ തന്നെ സകല വിശുദ്ധന്മാരുടെയും കെയറോഫില്‍ കര്‍ത്താവിന് സബ്മിറ്റ് ചെയ്തു... ഇത്തിരി കേഴ്വിക്കുറവുള്ള വല്ല്യമ്മയുടെ കുറ്റവും കുറവും ശബ്ദം താഴ്ത്തിയും അല്ലാത്ത കാര്യങ്ങള്‍ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിലും കീച്ചുന്ന ടീച്ചറിന് നമ്മളാലാവുന്ന ഒരു ‘സഹായം‘ ചെയ്ത സംതൃപ്തി…
വല്ല്യമ്മയുടെ ചോദ്യത്തോട് ടീച്ചറിനുള്ള പ്രതികരണമറിയാന്‍ ‘ന്യൂസ് അവറു’കാരന്റെ ജിജ്ഞാസയോടെ ‘ക്യാമറ’ തിരിച്ചു.. വൈഡ് ആംഗിളില്‍ നിന്നും ടപ്പേന്ന് ഡീപ് ക്ലോസപ്പ്…
“ഓ.. അല്ലേല്‍ തന്നെ ചൂടല്ലേ… ഇനി ചായേം കാപ്പീം ഒന്നും വേണ്ടായിരിക്കും… അല്ലേ അച്ചാ..?”
അപ്രഖ്യാപിത ‘പവര്‍ കട്ട്‘ സമയത്ത് കറന്റ് പോയാലെന്നതുപോലെ കണ്ണില്‍ ഇരുട്ടുകയറി… ക്യാമറ ഔട്ട് ഓഫ് ഫോക്കസ്…നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം സ്ഥലകാലബോധം വീണ്ടെടുത്തു. ‘അല്ലേ അച്ചാ?’ എന്ന ചോദ്യഛിഹ്നത്തിലാണ് ഇനി ഏകപ്രതീക്ഷ.. എക്സ്ട്രാ ടൈമും കഴിഞ്ഞ് ഷൂട്ടൌട്ടിലേക്ക് കടന്ന ഫുട്ബോള്‍ കളിപോലെയായി കാര്യങ്ങള്‍.. പെനാല്‍ട്ടി കിക്കെടുക്കാന്‍ നില്‍ക്കുന്ന അച്ചനെ ഞാന്‍ ദയനീയമായി നോക്കി, പക്ഷേ അച്ചന് അത് ശ്രദ്ധിച്ച മട്ടില്ല…
“നേരാ കേട്ടോ… എനിക്കൊന്നും വേണമെന്നില്ല… നിനക്കോടാ..?”
[യൂ റ്റൂ, അച്ചാ!!]
എന്റെ ചായക്കോപ്പയില്‍ മണ്ണുവാരിയിട്ട്, ടീച്ചര്‍ & ടീമിനെ ജയിപ്പിച്ചേ അടങ്ങൂ എന്ന മട്ടില്‍ അച്ചന് അടുത്ത പെനാല്‍ട്ടി ചാന്‍സ് എനിക്ക് തന്നിരിക്കുന്നു!! ഗോള്‍ അടിച്ചാലും അടിച്ചില്ലെങ്കിലും പ്രശ്നം.. മനസ്സില്‍ മുകുളമിട്ട്, ക്ഷണനേരത്തില്‍ പടര്‍ന്ന് പന്തലിച്ച്, പൂത്തുതളിര്‍ത്ത ‘ചായകുടി’ എന്ന സുന്ദരസ്വപ്നത്തെ അകാലത്തില്‍ 'അബോര്‍ട്ട്' ചെയ്ത്, ഞാന്‍ നയം വ്യക്തമാക്കി..
“ഇത്തിരി പച്ചവെള്ളം കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍..”
മുഴുവന്‍ പറയേണ്ടിവന്നില്ല, ഭിത്തിയില്‍ ചാരി നിന്നിരുന്ന ടീച്ചര്‍ അടുക്കളയിലേക്ക് പാഞ്ഞു… ഒരു കയ്യില്‍ ഗ്ലാസ്സും മറ്റേ കയ്യില്‍ ജഗ്ഗ് നിറയെ വെള്ളവുമായി പോയതിനേക്കാള്‍ വേഗത്തില്‍ തിരികെയെത്തി..
‘ഇതിലും ഭേദം ടാങ്കറില്‍ വെള്ളം കൊണ്ടുവരുന്നതായിരുന്നു’ എന്ന മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞ്, 2 ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളം മടമടാ കുടിച്ചു…
ടീച്ചറും വല്ല്യമ്മയും കൂടി ‘അച്ചന് വധം’ തുടരുന്നു.. ‘ഇനി സമയം കളയേണ്ട‘ എന്ന മട്ടില്‍ ഞാന്‍ മെല്ലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. ഒടുവില്‍, നിവര്‍ത്തികെട്ടിട്ടാവണം, അച്ചനും പുറപ്പെടാന്‍ തയ്യാറായി വന്നു… നല്ല ചുറുചുറുക്കോടെ ആ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്ന ആളിപ്പോള്‍ വവ്വാല്‍ ചപ്പിയ അടയ്ക്കാ പോലെ വാടിത്തളര്‍ന്നാണ് വരുന്നത്.. പാവം അച്ചന്റെ അവസ്ഥയിതാണെങ്കില്‍, ഒരു വര്‍ഷം മുഴുവന്‍ ആ ടീച്ചറെ സഹിക്കേണ്ടി വരുന്ന കുട്ടികളുടെ ഗതികേട് എന്താവുമെന്ന് ഞെട്ടലോടെ ഓര്‍ത്തു..
പിന്നെ സമയം പാഴാക്കിയില്ല… തിടുക്കത്തില്‍ കാറില്‍ കയറി സ്ഥലം കാലിയാക്കി… ഇരുളുമൂടിയ ഇടവഴിയിലൂടെ പ്രധാന പാതയിലേക്ക്..
ഇരുളിന്‍ നടുവില്‍, വൈദ്യുതിവിളക്കുകളുടെ സഹായത്താല്‍ വിളറി വെളുത്ത കൂത്തുപറമ്പ് ടൌണും, പോലീസുകാരുടെ നിറസാന്നിദ്ധ്യം കൊണ്ട് ശ്രദ്ധേയമായ പാനൂര്‍ പട്ടണവും താണ്ടി കാര്‍ തലശ്ശേരിയിലെത്തി… സമയം 8 മണി… ‘സന്ദേശ ഭവനി’ല്‍ വല്ലതും കഴിക്കാനുണ്ടാവുമോ എന്നൊരു ശങ്ക.. ഒരു ‘ചായ കുടി’യുടെ ക്ഷീണം ഇതുവരെ മാറിയിട്ടില്ല, അതുകൊണ്ട് അച്ചന് ഒരു സൂചന നല്‍കി;
“സമയമിത്രയും ആയില്ലേ… കഴിക്കാന്‍ വല്ലതും മേടിച്ചുകൊണ്ടു പോകണോ?”
“ഹെയ്, അതൊന്നും വേണ്ട… പോയി നോക്കാം… എന്തെങ്കിലും കാണാതിരിക്കില്ല..”
പണിയാവുമോ? ഡാഷ്-ബോറ്ഡില്‍ വിശ്രമിക്കുന്ന അപ്പവും ബീഫ് ഫ്രൈയും മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞു…ഒരു ബലത്തിന് പിന്സീറ്റിലിരിക്കുന്ന ചക്കയുമുണ്ട്… പക്ഷേ, പച്ച ചക്ക എങ്ങനെ മുറിക്കും?? ഏതായാലും വരുന്നിടത്തുവച്ചു കാണാം… വണ്ടി ‘സന്ദേശ ഭവനി’ന്റെ മുന്നില്‍ നിര്‍ത്തി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോളാണ് അച്ചന് അടുത്ത ‘ലഡ്ഡു’ പൊട്ടിയത്..
”അയ്യോടാ… ഈ ചക്ക ഒരിടത്തുകൊടുക്കണമായിരുന്നു… ഇപ്പോള്‍ തന്നെ കൊടുക്കുവായിരുന്നെങ്കില്‍ അവര്‍ രാവിലെ വേവിച്ചു തിന്നോണ്ടേനെ..”
മനസ്സില്‍ ചക്ക വച്ചിരുന്ന സ്ഥലത്ത് അതോടെ വേലികെട്ടിത്തിരിച്ച് ‘വില്‍പ്പനയ്ക്ക്’ എന്ന ബോറ്ഡ് നാട്ടി… ‘അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഈ പച്ചചക്ക ആര്‍ക്ക് വേണം‘ എന്ന് ഉള്ളിന്റെയുള്ളില്‍ വളരെ പതുക്കെ പറഞ്ഞ് വീണ്ടും വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കി… തൊട്ടടുത്തുതന്നെയുള്ള ഒരു വൃദ്ധസദനത്തിലേക്കാണ് പോകുന്നത് എന്ന കാര്യം അവിടെ ചെന്നപ്പോളാണ് അറിഞ്ഞത്.. രാത്രിയായതിനാല്‍ വണ്ടി കോമ്പൌണ്ടിനുള്ളിലേക്ക് കടത്തിവിടില്ല.. ഇത്തിരിനേരം കാത്തുനിന്നപ്പോള്‍, മനസ്സുകുളിര്‍ക്കുന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ ഒരു ‘അമ്മ’ വന്നെത്തി…അസമയത്തു കാറില്‍ വന്നിറങ്ങിയ ചക്കയെ കണ്ടപ്പോള്‍ ആ അമ്മയുടെ മുഖത്ത് അമ്പരപ്പ്.. യാത്രപറഞ്ഞ്, കുറച്ചുമുന്നിലേക്ക് വണ്ടിനീങ്ങിയപ്പോളാണ് അപ്പവും ബീഫും കൂടെ അവര്‍ക്കു കൊടുത്താലോ എന്ന് അച്ചന് ചോദിച്ചത്… മറുത്തൊന്നും പറയാതെ, അതേ ക്ഷണത്തില്‍ കാര്‍ പിന്നിലേക്ക് എടുത്തു…
“ഇതു കുറച്ച് അപ്പമാണേ… ഇവന്റെ ആന്റി കൊടുത്തുവിട്ടതാ… എല്ലാവരും കൂടെ കഴിച്ചോ കേട്ടൊ..”
മുന്നോട്ട് പോയതിനേക്കാള്‍ വേഗതയില്‍ കാര്‍ പിന്നിലേക്ക് വരുന്നതും നോക്കി അമ്പരപ്പോടെ നിന്നിരുന്ന അമ്മയുടെ കയ്യിലേക്ക് ആ പായ്ക്കറ്റ് കൊടുത്ത് അച്ചന് പറഞ്ഞതുകേട്ടപ്പോള്‍ ഇത്തിരി കുറ്റബോധം തോന്നാതിരുന്നില്ല…
വീണ്ടും ‘സന്ദേശ ഭവനി’ലേക്ക്..
പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ തന്നെ, തലശ്ശേരി അതിരൂപത സംബന്ധമായ എല്ലാകാര്യങ്ങളും ഈ സന്ദേശഭവനിലൂടെയാണ് നടക്കുന്നത്…അതിരൂപതയുടെ കീഴില്‍ വരുന്ന ഒട്ടുമിക്ക സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക-ക്രിസ്തുമത സംഘടനകളുടെയും ആസ്ഥാനവും മറ്റൊന്നല്ല. ‘മിഷന് ലീഗ്’ എന്ന ബാലസംഘടനയുടെ ബലത്തിലാണ് ഞാന്‍ എറ്റവും കൂടുതല്‍ തവണ ഈ പടികള്‍ ചവിട്ടിയതെങ്കിലും നന്നേ ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ അവിടത്തെ ഇടനാഴികളും മുറികളും മറ്റും എനിക്ക് പരിചതമായിരുന്നു… പില്‍ക്കാലത്ത് ‘മിഷന് ലീഗി’ന്റെ വകയായുള്ള ക്യാമ്പുകള്‍, രൂപതാ തലത്തിലുള്ള മത്സരങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ പലപരിപാടികള്‍ക്കും ഈ ഭവനം എനിക്ക് ആതിഥ്യമരുളി…പ്രസംഗ മത്സരത്തില്‍ പങ്കെടുത്തിരുന്ന എന്റെ ചിലമ്പിച്ച ശബ്ദം ആ വലിയ ഹാളിലെ ഭിത്തികളില്‍ തട്ടി എത്ര വട്ടം തകര്‍ന്നിരിക്കുന്നു!
ഒരിക്കല്‍കൂടി ആ തിരുമുറ്റത്തെത്തുവാന്‍, ആ മടിത്തട്ടില്‍ തല ചായ്ച്ചുറങ്ങാന്‍ ഭാഗ്യമുണ്ടായിരിക്കുന്നു… കാലം കാര്യമായ മാറ്റങ്ങളൊന്നും സന്ദേശഭവനില്‍ വരുത്തിയിട്ടില്ല.. കടല്‍ക്കാറ്റിന്റെ സമൃദ്ധിയില്‍ മുങ്ങിക്കുളിക്കുന്ന നീളന്‍ വരാന്തകളും ശാന്തമായ ചാപ്പലും പാഞ്ചാലിയുടെ അക്ഷയപാത്രം പോലെ സദാസമയവും ഭക്ഷണമൊരുക്കി കാത്തിരിക്കുന്ന ആ അടുക്കളയും – ഒന്നും മാറിയിട്ടില്ല.
അടുത്ത ദിവസം ഞായറാഴ്ചയാണ്… കാലത്ത് പള്ളിയില്‍ പോയാല്‍ കൊള്ളാമെന്ന് ആഗ്രഹം പ്രകടിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ ഒറ്റപ്ലാക്കന്‍ അതിനുള്ള വഴികള്‍ ആലോചിച്ചു. രാവിലെ 6.30-ന് ആണ് കുര്‍ബാന, അതും കഴിഞ്ഞ് നേരെ കോട്ടയത്തേക്ക് തിരിക്കണം. കുറച്ചകലെയായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന കത്തീഡ്രല്‍ എവിടെയാണെന്ന് എനിക്കറിയാമെന്ന്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും അച്ചന് സമ്മതിക്കുന്നില്ല…
“നീ കുര്‍ബാന സമയമാവുമ്പോള്‍ ആ റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങിയാല്‍ മതി… നേഴ്സുമാരു പിള്ളേരും സിസ്റ്റേഴ്സുമൊക്കെ നടന്നുപോവുന്നത് കാണാം.. അവരുടെ പിന്നാലെ പോയാല്‍ പള്ളിയിലെത്തും..”
അച്ചന് ഒന്ന് ആക്കിയതാണോ?? പാളി നോക്കി… ഹേയ്, അച്ചന്റെ മുഖത്ത് ഭാവവ്യത്യാസമൊന്നുമില്ല… സീരിയസ് ആയി തന്നെ പറഞ്ഞതാണ്… (അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ, ഡീസന്റായ എന്നെക്കുറിച്ചു അച്ചന് മറിച്ച് ചിന്തിക്കേണ്ട കാര്യമൊന്നുമില്ലല്ലോ..). കാലത്തെ റോഡിലിറങ്ങിയപ്പോള്‍ അച്ചന് പറഞ്ഞതില്‍ കാര്യമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി… പള്ളിയിലേക്കുള്ള വഴിനീളെ പെണ്‍പട.. സമീപത്തെ മഠങ്ങളില്‍ നിന്നും ആശുപത്രികളില്‍ നിന്നുമൊക്കെ ജാഥപോലെ നാരീജനങ്ങള്‍ വരിവരിയായി നീങ്ങുന്നു.
ചെറിയ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം ഒരു യാത്രാക്കുറിപ്പ്... ഒരു കൊച്ചുനാടിനെയും അവിടത്തെ ജനങ്ങളെയും ആഴത്തില്‍ സ്വാധീനിച്ച 'ഒറ്റപ്ലാക്കന്‍' എന്ന ഫാദര്‍ ജോസഫ് ഒറ്റപ്ലാക്കനോടൊപ്പം ഒരു ദിവസം...
ReplyDeleteഈ കുറിപ്പ് വെളിച്ചം കാണുന്നതിനുമുന്നെ ഉണ്ടായ ചില മാറ്റങ്ങള്‍;
- 'സന്ദേശ ഭവനിലെ' അന്തേവാസം താല്‍ക്കാലികമായി അവസാനിപ്പിച്ച്, കാസര്‍ഗോഡ്‌ ജില്ലയില്‍പ്പെട്ട വെള്ളരിക്കുണ്ട് ഇടവകയിലേക്ക് അച്ചന് സ്ഥലം മാറി.
- പുതുക്കിപ്പണിത കൂട്ടുപുഴ - വീരാജ്പേട്ട റോഡിലൂടെ ഗതാഗതം പുനരാരംഭിച്ചു.
"ചായ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ സ്ഥലം കാലിയാക്കാമായിരുന്നു, പക്ഷേ അതിനുള്ള യാതൊരു ലക്ഷണവും കാണുന്നില്ല.."
ReplyDelete"ആരെങ്കിലും ഒരു ചായ തന്നിരുന്നെങ്കില്‍...." യാത്രക്കാരുടെ ശ്രദ്ധയ്ക്ക്‌ എന്ന ചിത്രത്തില്‍ ശ്രീനിവാസന്‍ ജയറാമിന്റെ ഓഫീസിലെ റിസപ്‌ഷനില്‍ ഇരുന്നുകൊണ്ട്‌ പറയുന്ന രംഗമാണ്‌ ഓര്‍മ്മ വന്നത്‌...
പതിവ്‌ പോലെ യാത്രാവിവരണം അതി മനോഹരമായിരിക്കുന്നു... അല്ലെങ്കിലും ഇക്കാര്യത്തില്‍ ജിമ്മിയെ കടത്തി വെട്ടാന്‍ ആര്‍ക്കും അത്ര എളുപ്പമല്ലല്ലോ... എല്ലാവിധ ആശംസകളും...
റവ: ഫാദർ ജോസഫ് ഒറ്റപ്ലാക്കലുമായുള്ള യാത്ര ഹ്രിദ്യമായി.
ReplyDeleteവായനാസുഖം തരുന്ന യാത്രാവിവരണം.
അതി മനോഹരമായിരിക്കുന്നു...
ReplyDeleteവിനുവേട്ടന്‍, സാദിക്, ജിഷാദ് - സന്ദര്‍ശനത്തിനും അഭിപ്രായം അറിയിച്ചതിനും നന്ദി..
ReplyDeleteരസകരമായി വായിച്ചു.
ReplyDeleteഇഷ്ടപ്പെട്ടു!